در عالم هستى هیچ کتابى در فضیلت و برترى به پایه قرآن نمى رسد؛ زیرا نه تنها قرآن خلاصه و عصاره تعلیمات همه انبیاء الهى است ، بلکه از همه موجودات آفرینش برتر و والاتر است . پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله در این باره فرمود:
القرآن افضل کل شى ء دون الله
فضیلت قرآن به جز خدا از همه چیز برتر و بالاتر است .(31)
فضیلت قرآن از همه کتاب هاى آسمانى بیشتر و بالاتر است ؛ زیرا کتاب هاى دیگر آسمانى براى برهه اى از زمان و مردم خاصى فرود آمده بود اما قرآن براى همه زمان ها تا روز قیامت و براى همه انسان ها در همه مکان ها حتى براى غیر انسان ها مانند جن نازل شده و همه موظف هستند به دستورات آن عمل کنند.
قرآن بهترین کلام و هدیه اوست ، و نیز تکلم خدا با بشر است . انسان عاقل و فهمیده به هیچ عنوان حاضر نیست بین او و قرآن فاصله بیفتد. مگر نه این است که گوش و چشم انسان مى خواهند لذت ببرند. چرا لذت را با شنیدن و دیدن آیات و کلام الهى تامین نکنند تا بخواهند از راه باطل چشم و گوش را به لذت مادى سرگرم کنند.
اگر براى انسان ، روشن و واضح شد که قرآن ، هم کلام الهى و هم تکلم خداوند با بشر است ، چرا به استقبال آن نمیشتابد!
اگر کسى مزاج روحى خود را با گناه مسموم کند از شهد و شیرینى قرآن لذت نمى برد. همان طور که انسان معتادى که مزاجش را مسموم کرده است ، نمى تواند از عسل لذت ببرد و فقط از آن سم ، لذت مى برد، لذا کسى هم که مزاج روحى خود را مسموم کند از تلاوت قرآن لذت نمى برد چرا که گناهان مانع مى شوند وى طعم گوارى کلام الهى را بچشد. قرآن اثر جود و بخشش الهى است که بر قلب بهترین افراد بشر نازل شده است ، و پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله هم در رساندن این بخشش الهى کوتاهى نکرده ، بلکه همه آن عطایا و مواهب الهى را به انسان هاى مستعد و قابل ، ابلاغ کرده است . قرآن به منزله یک تکلیف محض نیست ، بلکه عطاى خاص الهى است .
و چون آن حضرت در رساندن بخشش و بذل خداوند کوتاهى نکرده است . شما هم در پذیرش و فهمیدن آن کوتاهى نورزید.
پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله فرمود:
قرآن در گمراهى ، مایه هدایت و در نابینایى ، مایه روشنى و موجب بخشش لغزش ها است . قرآن انسان را از نابودى حفظ مى کند و از انحراف رهایى مى بخشد. فتنه ها را روشن مى سازد آدمى را از دنیا به آخرت مى رساند و کمال دین در آن نهفته است . هر کس از قرآن فاصله گرفت در آتش افتاده است .(32)
قرآن همان قانون خدایى و ناموس آسمانى است که اصلاح دین و دنیاى مردم را به عهده گرفته و سعادت جاودانى آنان را تضمین کرده است .
آیات آن سرچشمه هدایت ، راهنمایى و کلماتش معدن ارشاد و رحمت است . کسى که به سعادت همیشگى علاقمند است ، و سعادت و خوشبختى هر دو جهان را مى خواهد داشته باشد. بر وى لازم است که روز و شب با استوارتر سازد. و آیاتش را به حافظه خود سپرده و با مغز و فکر خویش درآمیزد تا در پرتو آن کتاب آسمانى ، به سوى رستگارى و سعادت جاودانى رهنمون شود.