دین اسلام ، بعضى از گروهها را بخاطر داشتن علاقه و روابط فامیلى و پیوند نزدیک ، با یک رابطه دوستانه و همسایگى ، به همدیگر سفارش ویژه و بخصوصى نموده است و بعضى از آیات شریفه قرآن ، به همه این موارد اشاره دارد مانند این آیه شریفه که مى فرماید:
واعبدوا الله ولا تشرکوا به شیئا و بالوالدین احسانا و بذى القربى والیتمامى والمساکین و الجار ذى القربى والجار الجنب والصاحب بالجنب وابن السبیل و ما ملکت ایمانکم ان الله لا یحب من کان مختالا فخورا.
(نساء / 36)
خدا را بپرستید و چیزى را براى او شریک قرار ندهید، و به پدر، مادر و خویشان و یتیمان و بیچارگان ، و همسایه نزدیک و همسایه دور (دوست و همنشین ) و واماندگان در سفر و بردگانى که مالک آنها هستید، نیکى کنید. زیرا خداوند کسى را که متکبر و فخر فروش است - و از اداى حقوق دیگران سرباز مى زند - دوست نمى دارد.
و شرح این روابط به ترتیب زیر است :
1 - رابطه با خدا از طریق عبادت خالصانه بخاطر ارتباط بنده با معبود خود.
2 - رابطه با پدر و مادر بخاطر ارتباط تولد و تربیت فرزندان با آنان .
3 - ذوى القربى : یعنى ، کسانى که ارتباط نسبى با انسان دارند.
4 - یتیم ؛ یعنى ، کسى که پدرش را از دست داده و هنوز به حد بلوغ نرسیده باشد.
5 - مسکین ؛ و او کسى است که ، به غذاى روزش نیازمند باشد.
6 - همسایه خویشاوند؛ و او کسى است که ، علاوه بر همسایگى ، رابطه خویشاوندى نیز دارد.
7 - همسایه بیگانه : همسایه اى که ، خانه اش نزدیک است ولى قرابت و خویشاوندى ندارد.
8 - دوست بیگانه : دوست و رفیقى که ، در سفر، یا شغل همکار انسان باشد.